“Her devrim çocuklarını yer“… Saşenka bu önermenin çok trajedik bir öyküsü… 1917 Devriminin hemen öncesinden başlıyorsunuz, devrimi ve devrim sonrasında yaşananları bir solukta kesintisiz okuyorsunuz. Hiçbir şey beklendiği gibi olmuyor. İnsan, hayat, duygular, zaaflar ideolojilerden, inançlardan çok daha güçlü ve hükümferma… Tarihi onlar yazıyor. İdealler, pembe hayaller yerini trajedilere, dramlara terk ediyor. Sonu hep hüsran, göz yaşı…
Bir solukta okuyacaksınız…