Oysa karda insanlar evde kalır zannederdim / Afetler de evde kalır mı?
AH’lar Ağacı
Kaç metredir benim yokluğum? / Benden daha çok var sanmıştım…
Gün hep dündür…
dündür dün de, bugün de; yarın da dün olacak.
Hüznün rengi sarı mıdır?
“sararıp solmak” ne demek? neden ölü yüzü sarıdır? yaprak düşmeden niçin sararır; ya da güneş, batarken? neden “sarı sıcak” bir pencere hayali kurar şair? hüznün rengi sarı mıdır?
Biz koşarken dinleniriz…
Yorulanlar bizimle koşamaz; Çünkü biz koşarken dinleniriz. Uykularımızı israf etmeyiz, Düşlerimiz projelerimizdir. Kuyuya düşsek; Yusuf gibi, Kendimizi Kenan’a melik biliriz. Ufkumuzda gün batmaz, Sabaha pusu kurarız. Hazan yeli yapraklarımızı dökse, Kederlenmeyiz, çünkü biz bahara gebeyiz.
iyi zaman geçirdik…
birlikte iyi zaman geçirdik aynı havayı solurduk yiyip içtiğimiz bile ayrı gitmezdi kimi zaman mutluyduk belki birlikte ağladığımız da vardır sevinçten veya kederden umutla korkuyu bir arada taşıdığımız günlerimiz oldu kavga da etmişizdir, olabilir ne önemi var ki bunların asıl olan o silik fotoğrafta gördüğündür adımı andıklarında canlanan…
Eylül, şiir mevsimi…
neden yapraklar dökülürken şiiri arar ruh? hüzün müdür şairin dili? suçluyu teşhis ettim: rengi güz sarısıydı, tarih, eylüldü; mekan, istasyon, tren, düdük ve göz yaşı, başı önde eve dönen yalnız adam, galiba sokaklar daha cazip. gün batımı kızıllığında göçmen kuşlar, gecesi: ay ışığında yakamoz, ağustos böcekleri hep ayrılık şarkısı mı okur? neden şiiri arar ruh […]
Hiçbir şeyi düşünürüm…
Bugün bomboşum, Her şey teğet geçiyor, Can sıkıntısı ve belki biraz umutsuzluk, Ama böyle iyiyim ben. Bugün evde boş boş oturacak Perdeyi açmayıp, telefonlara bakmayacağım Belki kendime bir kahve yaparım Kim bilir, acıkırsam bir şeyler yerim Sırtüstü yatıp, gözlerimi tavana diker Kara görünmeyen ufuklara dalarım Hiçbir şeyi düşünürüm, uzun uzun Hiçbir şeyi… Bugün bomboşum Hafif […]
yalnız kalmak aynaya bakmaktır…
En güçlü söz, kendimize söylediğimizdir. Çünkü, her paylaşım bir tutsaklıktır aynı zamanda… Kitlenin psikolojisi, yalnızken örtmez vicdanımızı; Yalnızlık özgür olmaktır. Neden kendi mahallemizde horozlanırız? Alkışın büyüsü müdür bizi hoyratlaştıran? Kalabalıklar maskeli balo; Oysa, yalnızlık makyajsız halimizdir Yalnız kalmak, aynaya bakmaktır. Tevfik Özlü 30 Ocak 2016 Trabzon.
Hayat kolay olmalı…
kolay olmalı her şey zora ne gerek var? evi düzlükte kurmalı “geçerken uğrayıvermeli” mesela… suyu musluktan içmeli ayakkabılarınız bağcıksız olmalı “oluversin” diyebilmeli, çok uzatmadan. velhasıl, kolay olmalı her şey kolayından yaşamalı kolayına geleni yapmalı ve kolayca çekip gidebilmeli insan… Tevfik ÖZLÜ; 16 Ocak 2016; Trabzon.