Oysa karda insanlar evde kalır zannederdim / Afetler de evde kalır mı?
AH’lar Ağacı
Kaç metredir benim yokluğum? / Benden daha çok var sanmıştım…
Biz koşarken dinleniriz…
Yorulanlar bizimle koşamaz; Çünkü biz koşarken dinleniriz. Uykularımızı israf etmeyiz, Düşlerimiz projelerimizdir. Kuyuya düşsek; Yusuf gibi, Kendimizi Kenan’a melik biliriz. Ufkumuzda gün batmaz, Sabaha pusu kurarız. Hazan yeli yapraklarımızı dökse, Kederlenmeyiz, çünkü biz bahara gebeyiz.
iyi zaman geçirdik…
birlikte iyi zaman geçirdik aynı havayı solurduk yiyip içtiğimiz bile ayrı gitmezdi kimi zaman mutluyduk belki birlikte ağladığımız da vardır sevinçten veya kederden umutla korkuyu bir arada taşıdığımız günlerimiz oldu kavga da etmişizdir, olabilir ne önemi var ki bunların asıl olan o silik fotoğrafta gördüğündür adımı andıklarında canlanan…
Eylül, şiir mevsimi…
neden yapraklar dökülürken şiiri arar ruh? hüzün müdür şairin dili? suçluyu teşhis ettim: rengi güz sarısıydı, tarih, eylüldü; mekan, istasyon, tren, düdük ve göz yaşı, başı önde eve dönen yalnız adam, galiba sokaklar daha cazip. gün batımı kızıllığında göçmen kuşlar, gecesi: ay ışığında yakamoz, ağustos böcekleri hep ayrılık şarkısı mı okur? neden şiiri arar ruh […]