Olmaya Devlet Cihanda Bir Nefes Sıhhat Gibi
birlikte iyi zaman geçirdik aynı havayı solurduk yiyip içtiğimiz bile ayrı gitmezdi kimi zaman mutluyduk belki birlikte ağladığımız da vardır sevinçten veya kederden umutla korkuyu bir arada taşıdığımız günlerimiz oldu kavga da etmişizdir, olabilir ne önemi var ki bunların asıl olan o silik fotoğrafta gördüğündür adımı andıklarında canlanan…
neden yapraklar dökülürken şiiri arar ruh? hüzün müdür şairin dili? suçluyu teşhis ettim: rengi güz sarısıydı, tarih, eylüldü; mekan, istasyon, tren, düdük ve göz yaşı, başı önde eve dönen yalnız adam, galiba sokaklar daha cazip. gün batımı kızıllığında göçmen kuşlar, gecesi: ay ışığında yakamoz, ağustos böcekleri hep ayrılık şarkısı mı okur? neden şiiri arar ruh […]
Bugün bomboşum, Her şey teğet geçiyor, Can sıkıntısı ve belki biraz umutsuzluk, Ama böyle iyiyim ben. Bugün evde boş boş oturacak Perdeyi açmayıp, telefonlara bakmayacağım Belki kendime bir kahve yaparım Kim bilir, acıkırsam bir şeyler yerim Sırtüstü yatıp, gözlerimi tavana diker Kara görünmeyen ufuklara dalarım Hiçbir şeyi düşünürüm, uzun uzun Hiçbir şeyi… Bugün bomboşum Hafif […]
En güçlü söz, kendimize söylediğimizdir. Çünkü, her paylaşım bir tutsaklıktır aynı zamanda… Kitlenin psikolojisi, yalnızken örtmez vicdanımızı; Yalnızlık özgür olmaktır. Neden kendi mahallemizde horozlanırız? Alkışın büyüsü müdür bizi hoyratlaştıran? Kalabalıklar maskeli balo; Oysa, yalnızlık makyajsız halimizdir Yalnız kalmak, aynaya bakmaktır. Tevfik Özlü 30 Ocak 2016 Trabzon.
