Eylül, şiir mevsimi…
neden yapraklar dökülürken şiiri arar ruh? hüzün müdür şairin dili? suçluyu teşhis ettim: rengi güz sarısıydı, tarih, eylüldü; mekan, istasyon, tren, düdük ve göz yaşı, başı önde eve dönen yalnız adam, galiba sokaklar daha cazip. gün batımı kızıllığında göçmen kuşlar, gecesi: ay ışığında yakamoz, ağustos böcekleri hep ayrılık şarkısı mı okur? neden şiiri arar ruh […]